نیمکتی سمت غروب

این سوال چند مدتی است که ذهن مرا به خود مشغول داشته است و آنهم برخورد نا مهربانانه و بعضی دشمن شادکن دولت روحانی و هر از گاهی مجلس با پس اندازها و سپرده های سودی بانکها که توسط مردم به ودیعه گذاشته شده است. امری که باعث خروج سرمایه از بانکها و افزایش نقدینگی در جامعه و رونق بیشتر دلالی و بالاتر رفتن تورم و تندتر شدن سراشیبی اقتصاد کشور. اینها نمودهای هویدا و ظاهری این کار دولت است و چه بسا عوامل باطنی و پنهان بیشتری که هنوز دیده نمی شود.

یکی دیگر از علل و نوقص بزرگ این پروژه تشویق اختلاس و فساد مالی در موسه های دولتی و خصوصی است چون مردم (اکثریت آن) با سرمایه های اندک که به چند میلیون میرسد توانایی سرمایه گذاری در بنگاههای تولید ندارند و از شماسایی آنها عاجزند چگونه به قول مغزهای متفکر و تئورسینهای دولت با خارج کردن سرمایه مردم از رکود بانکها آن را به قدرت و توان برای حرکت چرخهای اقتصاد کشور بدل کنند در حالیکه با همین دلایل اندک ذکر شده در بالا این امکان بسیار بعید می نماید و نتیجه معکوس خواهد داد و گواه این گفتار اجرای همین طرح در